De kracht van voelen en delen

Velen van ons groeien op met een tekort aan liefde en een veilige, heilige ruimte waarin je jezelf kan zijn en tot bloei kunt komen op jouw unieke wijze. In ons blijft een diep verlangen aanwezig dit alsnog te vinden. Onbewust bewegen we ons vaak voort vanuit de oude stroom van onze pijn en tekorten. We leren niet liefdevol te zijn naar onszelf, we verbergen wie we eigenlijk zijn, zodat we ons veilig voelen en waardering, bevestiging, basiszorg krijgen. Wat je voelt en hoe je het uit, gewoon zoals het is, wordt geregeld afgedaan als ongewenst, zwak, onacceptabel of krijgt een ander negatief label. Je hoort telkens de boodschap: je bent niet goed genoeg zoals je bent, je mag niet zijn wie je bent, veel gevoelens zijn verboden. Zo kijk je om je heen naar je ouders, leraren, familie, vrienden, leeftijdsgenoten en de cultuur waarin je opgroeit en word je beinvloed door vele voorbeelden vanuit digitale media, films en boeken. De mensen om je heen laten je zien wat je mag voelen, kunt delen. En wat vooral ook niet.

Zo is het ook met mij gegaan. Al heel jong merkte ik bijvoorbeeld dat het een heel slecht idee was om boosheid toe te laten en te uiten. Ik werd zo goed in dit bewust onderdrukken, dat ik dacht dat ik vrijwel nooit boos was. Pas veel later in mijn leven kon ik dit stap voor stap gaan toelaten. Ook angst, diep verdriet, gevoelens van eenzaamheid, schaamte, agressie, woede, jaloezie, onzekerheid, onmacht en meer zogenaamde 'negatieve gevoelens' waren meestal taboe en onderdrukte ik stevig, al voordat ze in mijn bewustzijn konden komen. Ik had geen idee dat ik dit voelde en deed! Het leek behoorlijk goed met me te gaan meestal. Maar de gevolgen waren ingrijpend.

Op mijn 14e ontwikkelde ik chronische buikklachten. "PDS" (Prikkelbare Darm Syndroom) kreeg ik als nietszeggend label, echte hulp of zoeken naar een onderliggende oorzaak bleef hierbij uit.  Op mijn 16e kwam hier chronische rugpijn bij. Toen ik 21 was stopte ik een jaar met mijn studie, niks lukte meer, ik at me vol, rookte, dronk, keek eindeloos tv, gamede, kwam 10 kg aan in een jaar en deed simpel uitzendwerk. Achteraf gezien een depressie, bij uitstek een symptoom van onderdrukte emoties.

Gelukkig maar, dat het niet meer ging. Het werd het begin van mijn innerlijke reis. Na 7 jaar therapie durfde ik daar een keer te huilen. Nog later belde ik een keer een vriendin in tranen. Een pad van persoonlijke ontwikkeling van meer dan 25 jaar volgde vanaf deze tijd met diverse trainingen, opleidingen, boeken, gesprekken en veel mooie en liefdevolle steun. Daarnaast ook met heel veel teleurstellingen, ups en downs, gekwetst worden, desillusie, me afgewezen voelen en diepe eenzaamheid. Ik sloot steeds meer mijn hart af, trok me terug uit het leven, kreeg een volledige uitval op mijn 28e met chronische pijn, slapeloosheid, sterke stemmingswisselingen en meer (label: 'fibromyalgie') en zat uiteindelijk 12 jaar letterlijk bijna geheel thuis omdat ik onder meer nog nauwelijks kon lopen en staan. Ik reed op een kruk door huis en kon zelfs niet staand douchen. Mijn hele 'systeem' stond op alarm, mijn brein zag in steeds meer dingen gevaar. Mijn zenuwstelsel en immuunsysteem kwamen in een voortdurende staat van paraatheid. Ik verdroeg steeds minder voedsel en kreeg voedingstekorten. Vreugde ervaren, me verbinden met anderen, genieten en positief zijn werd steeds moeilijker. Ik leefde overwegend in een sociaal isolement, met uitzondering van mijn liefdevolle, steunende man en een enkeling met wie ik, vaak tijdelijk, bevriend kon zijn. Al mijn vrienden van vroeger waren uit mijn leven verdwenen, toen ik het echt moeilijk kreeg.

Ook hier: het is zo belangrijk dat dit gebeurde! Het was echt zwaar en ik voel nog steeds de pijn, het verdriet als ik het opschrijf. Maar er is zoveel wezenlijks gebeurd in mijn leven sindsdien. Ik ontdekte mindfulness 18 jaar geleden, een blijvende liefde. Ik leerde met compassie om te gaan met mezelf. Ik ontwikkelde rust en positiviteit als kracht. Stap voor stap leerde ik mijn gevoelens en emoties te ont-dekken, kreeg ik een bewuste verbinding met mijn binnenwereld en mijn lichaam. Het meest wezenlijke is dat ik open ging staan voor spiritualiteit. Dit heeft mij en mijn leven diep veranderd. Ik ontdekte de antroposofie en Centering Prayer. Ontwikkelde een eigen vorm van meditatief gebed. Ik heb een rijke, levende, dagelijkse verbinding met de goddelijk geestelijke wereld. Dat verandert alles. Ik zou met niemand willen ruilen, want dit geschenk is zo groot. Ik zou het zelfs allemaal opnieuw doen, om te komen waar ik nu ben.

Ik heb volgehouden, bleef zoeken, leren, groeien. Alleen en met anderen. Leerde zoveel over mezelf, over het leven. Kwam erachter hoe wezenlijk het is te leren voelen, diep jezelf aan te kijken en alles in jezelf te verwelkomen. Hoe oncomfortabel en pijnlijk dit ook kan zijn. Dat emoties wezenlijke richtingaanwijzers zijn in je leven, die je vertellen wat wel en niet goed voor je is. Hoe je reageert op basis van je verleden en hoe dit je perceptie kleurt. Toelaten en doorleven van belangrijke emotionele pijn nodig is nodig om fysiek gezond te kunnen zijn. Om te kunnen stromen, energie te hebben, vreugde te ervaren. Wanneer je het zogenaamd 'negatieve', het pijnlijke onderdrukt, stroomt ook het positieve niet meer. Niet echt. Je raakt afgesnoerd van wie je bent, je behoeftes, dromen, verlangens, je wensen en je grenzen. Je gaat onbewust handelen uit zelfbescherming en een hele batterij afweer ontwikkelen om maar niet te hoeven voelen. Je raakt uitgeput, krijgt een burn-out, slaapproblemen of gezondheidsklachten. Je vitaliteit en levenslust verdwijnen. Je leert de dagen door te komen, met soms een opleving of hebt een onderliggend knagend gevoel van onvrede, van onvervuld verlangen. Je ervaart geregeld een leegte of een zwaarte. Je vult constant je tijd, verdooft jezelf om dit maar niet steeds te hoeven ervaren. Vaak tot het echt niet meer gaat en je wel iets móét ondernemen.

Ik heb het geluk gehad dat ik eind oktober 2024 op het spoor kwam van Brein Medicijn. www.breinmedicijn.nl  Een online programma dat mensen met chronische pijn, vermoeidheid, slapeloosheid en vele, vele andere langdurige klachten helpt zichzelf hier volledig van te bevrijden. Ik heb geleerd hoe ik de chronische stress, mijn overbeschermende brein, overactieve zenuwstelsel en immuunsysteem opnieuw kan 'opvoeden'. Zodat de 'gevaar' modus uitgaat, mijn brein zich ontspant, ik me veilig voel en zo alle klachten stap voor stap kan verminderen en laten verdwijnen. Ondanks tientallen jaren klachten gaf ik binnen een paar maanden al vol gas qua actie en nu, 9 maanden verder, ben ik een sterke, fitte, sportieve vrouw met spiermassa die ik nog nooit gehad heb, vaak met levenslust en energie. Ik voel me 15 jaar jonger dan ik ben, in plaats van 20 tot 40 jaar ouder. Ik leer vele, vele angsten te overwinnen die mij beletten te leven zoals ik wil sinds de start van dit programma. Van de meeste wist ik niet eens dat ik ze had. Mijn veerkracht is enorm toegenomen: zowel fysiek, mentaal als emotioneel. Ik kon op heel mooie wijze het verlies van mijn vader een plek geven de afgelopen 3 maanden. Gedragen door spirituele ervaringen en hogere innerlijke leiding. Ik werk aan vergeving. Ik kijk hoe ik mijn werk verder ga uitbouwen en last but not least: ik open mijn hart.

Het is mijn diepe zielenwens om te leven met een open hart. Om liefdevol te zijn en diepe, betekenisvolle verbindingen te hebben met mensen. Om met zoveel mogelijk mensen en alle levende wezens zo liefdevol mogelijk om te gaan. Het is ook het spannendste deel van mijn reis, door de kwetsuren uit mijn verleden. Vele, vele momenten van afwijzing, pijn, gebrek aan wederkerigheid. Maar ik wil dit, hier werk ik met toewijding en doorzettingsvermogen aan en dat zal ik blijven doen. Ik ben nu gezegend met een paar heel belangrijke, dierbare mensen met wie ik het leven kan delen zoals ik dat echt verlang. Ik heb veel kennissen. Mijn wereld vergroot zich, op allerlei manieren en er gebeuren in dat opzicht voor mijn gevoel wonderen. Deze diepe connecties zorgen ervoor dat mijn spirituele ontwikkeling zich verdiept en versnelt. Er gaan op allerlei manieren werelden voor me open.

En dan komt er weer emotionele of fysieke pijn door nieuwe ontmoetingen of lastige situaties en worden oude patronen getriggerd: spanning, angst, waardoor ik mijn hart weer sluit. Dan mag ik weer aan de slag, zodat ik openga. Bepaalde fysieke klachten heb ik nog aan te pakken. Het is geen 'walk in the park', ik moet dwars door de modder, beleef ups-and-downs. Maar het is zo de moeite waard!!

Daarom schrijf ik dit artikel. Om je te laten weten: hou vol, houd moed, blijf zoeken en voorwaarts gaan. Stap voor stap. Het is mogelijk je te bevrijden, ook voor jou! Van je innerlijke ketens. Van fysieke en emotionele pijn. Ook als het geregeld lijkt alsof je 1 stap voorwaarts doet en 3 stappen terug. Alsof voor jou de oplossing nooit te vinden zal zijn, je de sleutels niet kunt vinden, of ze wel ziet, maar niet weet hoe ze te gebruiken. Durf te hopen, blijf bewegen, wensen, zoeken en proberen. Ga onderuit, krabbel weer op, stof je kleren af, huil uit indien nodig en ga weer door. Je zult jouw weg vinden.

Ik nodig je uit om te voelen, zo veel en zo diep als je nu kunt en durft. Hier stap voor stap in te groeien. Je te uiten waar je kan. 

Schrijven helpt om de band met jezelf te versterken, om in alle rust toe te laten wat er is. Sterke emoties kun je ook verbaliseren: hardop praten, alles eruit gooien, wanneer je alleen thuis bent. Wie weet vind je nog andere vormen waarin jij je kunt uiten, die bij jou passen. En deel als je durft. Jezelf meer en meer laten zien aan anderen. Misschien eerst in een online community, bij een therapeut of beste vriend(in) om van hieruit je vertrouwen te laten groeien. Zodat je jezelf steeds meer laat zien zoals je werkelijk bent, in al je prachtige kleuren en met al je pijn en duisternis. Die donkere kanten en gevoelens hebben we allemaal. Het delen werkt verbindend en helend. Net als het positieve vieren en uitspreken. We kunnen elkaar pas wezenlijk ontmoeten en aanvullen als we onszelf open en oprecht durven delen. Dan pas ziet een ander dat jij er bent, wie je bent, wat je nodig hebt en hoe mooi je bent. Het resultaat kan wondermooi zijn weet ik nu. Je kunt de warme, liefdevolle, veilige connectie vinden die je zoekt. Ik wens je veel liefde, kracht, openheid, moed en steun op jouw weg.

Dank je voor het lezen van mijn tekst. Fijn als je het wilt delen met iemand die hier wellicht iets aan heeft.